فهد شالها قمر بتوهان فيه : نزلنى انا هعرف امشى عادى فهد بحنية : هشش متتكلميش عشان متتعبيش اكتر وبطلى العناد بتاعك دا قمر وقتها دفنت راسها فى رقبته فى حركة خلت قلب فهد هيطلع من مكانه وفهد وصل بيها اوضتهم وحاطها على السرير بهدوء وكان لسه جاى يمشى بس قمر مسكت ايده قمر : هتروح فين فهد: نازل اقعد شوية فى الجنينة قمر : تمام تصبح على خير فهد : وانتى من اهله فهد خرج من الاوضة وقمر قعدت على السرير وفضلت سرحانة فى طيفه قمر بوجع: اه بس لو كنت بتحبنى انا بدل عصاية المقشة فهد نزل قعد على كرسي من كراسى الجنينة وفرد جسمه عليه فهد فى نفسه: فوق كدا انت محبتش ولا هتحب غير سارة ورن على سارة فهد : وحشتينى سارة : وانت كمان عامل ايه فهد : تمام سارة بغيرة: وعامل ايه مع الست قمر اوعى تحبها وتنسانى فهد : اكيد لا انتى اللى فى قلبى وبس سارة : والله هو دا اللى مصبرنى على وجودك معاها فهد : يا ريت السنة دى تخلص بسرعه عشان نبقى مع بعض
سارة : يا رب يحبيبى يلا انا هنام عايز حاجه فهد : سلامتك فهد وهو بيدفن رأسه بين ايده: المشكلة انى مع قمر بلغى سارة خالص ومش بفكر فيها وبعد كدا قام طلع فوق ولاقى قمر نايمة ميل عليها وبا’سها و زاح شعرها اللى كان موجود بعشوائية على وشها اخدها فى حضنه ودفن راسه فى رقبتها وهو بيستنشق ريحتها و ذهب فى نوم عميق فى الصباح على تربيزة السفرة قمر : هو احنا هنرجع مصر امتى فهد اتجاهلها وكمل أكل قمر بصوت عالى : على فكرة انا بكلمك فهد بجدية : صوتك ميعلاش وبعدين احنا لسه جاين انبارح والسبب اللى احنا جاين عشانه لسه محصلش قمر : مش فاهمه فهد : يعنى احنا مش هنمشى من هنا الا اما تبقى حامل يا قمر قمر بعصبية شديدة وهى بتقوم : يواه بقى متتعملوش معايا على اساس انى كدا الجارية اللى هتجبلك الولد وخلاص بجد حرام عليكم انا بنى ادمة وعندى مشاعر برضوا وبحس زيكوا فهد : انتى عارفه دا من الاول ومكنتيش معترضة ايه اللى اتغير دلوقتى قمر بدموع : صح مفيش اى حاجه اتغيرت بس على الاقل مش طول الوقت تحسسنى انى قليلة اوى كدا انا بجد مش عايزة فلوس ابوك انا بس عايزة جدو يعيش ويبقى معايا عشان انا مش هقدر استحمل بعده
لتكملة القصة اضغط الرقم 14 في السطر التالي 👇
